19 maart 2024 om 14:25 Mensen
HARDERWIJK Samen vliegen is de droom van de Harderwijkse Erik Westenberg en zijn zoon Lucas, die net als zijn vader piloot wil worden. Een vliegtuigongeluk verwoest deze grote wens. In het boek ‘Nooit meer vliegen’ vertelt de voormalig KLM-piloot over het plotselinge verlies van zijn zoon. Een liefdevol document van een rouwende vader.
Het begint vrijdagochtend 14 september 2012 met een onheilspellend telefoontje voor Erik Westenberg. De directeur van de KLM Flight Academy belt om te melden dat het vliegtuig waar zoon Lucas een examenvlucht in maakte, is vermist in Phoenix Arizona. ,,Je verzint eerst nog allerlei scenario’s waarin de uitkomst niet alles verwoestend is.’’
Erik zoekt vanuit Nederland contact met klasgenoten van Lucas die de vermissing hebben gemeld. Hun verhaal is alles behalve geruststellend. ,,Ze zouden zijn terugkeer en eerste brevet gaan vieren met sushi.’’ Een verschrikkelijke tocht vol onzekerheid, angst, hoop en uren vertwijfeling naar het snikhete Phoenix volgt.
Dat Erik zelf piloot is voor KLM zorgt vanaf het begin voor een struggle. ,,Geef mij een kaart en ik weet hoe ik die moet lezen.’’ Lucas’ vluchtplan en Eriks kennis over thermiek en zijn vliegervaring zijn de leidraad. De volgende ochtend vertelt hij de reddingsdiensten waar ze moeten zoeken. Binnen een paar uur komt het gevreesde telefoontje. Het vliegtuig is gevonden in een onbegaanbare canyon. Alle drie de inzittenden, Lucas, de examinator en een veiligheidspiloot, zijn omgekomen. ,,Ik zat er maar 150 meter naast.’’
Zelfs het laatste wat nog restte, hem aankleden en afscheid nemen, werd ons ontnomen
WRANG
Het is wrang dat juist zijn ervaring leidt tot de vondst van het vliegtuigje. Maar bovenal zorgt zijn kennis voor vele vragen. ,,Waarom vloog Lucas naar het noorden terwijl alle examenvluchten daar naar het zuiden gingen?’ Waarom moest hij op duizend voet in plaats van de gebruikelijke 1500 voet vliegen?’’’ Zo zijn er nog vele. Vragen zonder antwoorden. Erik, vrouw Petra en dochter Charlotte keren terug naar Nederland, zonder Lucas. De identificatie van zijn lichaam blijkt te moeten gebeuren aan de hand van DNA en gebitsgegevens. Zijn as wordt op een later moment naar Nederland verzonden. ,,Zelfs het laatste wat nog restte, hem aankleden en afscheid nemen, werd ons ontnomen.’’
ONVEILIGHEID
In de periode die volgt, houdt Erik contact met de klasgenoten en vrienden van Lucas in Phoenix. Er komen bij Erik steeds meer signalen binnen van onveiligheid. ,,Als ik postbode was geweest, had ik die signalen naast me neer kunnen leggen. Nu kon ik moeilijk zeggen als er weer iets zou gebeuren, ik te druk was met mijn eigen rouw.’’ Lucas’ vlucht, de vereiste vlieghoogte en bestemming zaten hem in het kader van veiligheid al niet lekker. Ondanks herhaald aandringen worden het ongeval en de andere veiligheidsincidenten niet aangegrepen als reden voor een grondige analyse op de veiligheid. ,,Ik wilde maar één ding, dat er niet nog een gezin zou hoeven doormaken wat wij doormaakten met het verlies van Lucas.’’
STRIJD
Een ware strijd, die Erik en zijn vrouw ‘the battle’ noemen, volgt. Het overtuigen van verschillende mensen en het verkrijgen van daadwerkelijke veranderingen ten aanzien van de veiligheid staan in het boek beschreven. ,,Mijn loyaliteit aan KLM is er nog steeds. Ik pis blauw, zeg ik altijd maar. Bij KLM wordt je veilig vervoerd. Er werken allemaal gedreven, capabele mensen. Die paar die er een zooitje van maakten, zitten niet meer op die positie.’’ De strijd voor veiligheid kon pas beginnen nadat Erik het stigma van rouwende vader steeds moest doorbreken. Dat juist dit stigma leidde tot uitgestelde rouw, is een wrange bijvangst, maar niet zonder resultaat. ,,Tweeënhalf jaar na Lucas was de school weer veilig.’’
In 2018 hebben Petra en Erik samen met de makers van de BNN-documentaire Break Free een bezoek gebracht aan de canyon waar het vliegtuig is gevonden. Een acht uur durende tocht door de moeilijk begaanbare kloof. ,,In een nis heb ik mijn pilotenpet met een foto van Lucas achtergelaten. Ik denk dat hij daar nog steeds ligt.’’ Dit was het eerste en het enige bezoek aan de onheilspellende plek die het leven van Erik verdeelt in een voor Lucas en een na Lucas. ,,Ik verloor na Lucas het plezier in het vliegen. Ik heb het nog zes jaar geprobeerd, toen ben ik gestopt.’’
Het duurde nog een paar jaar voordat Erik begon met schrijven. In eerste instantie voor de kleinkinderen. ,,Mijn vader kon altijd fantastisch vertellen. Met zijn overlijden gaan de verhalen verloren. Dat wilde ik en dat mocht niet als het ging om Lucas.’’ Nadat vrienden het manuscript hadden gelezen, kwam het ook terecht bij Geertjan Lassche, de documentairemaker. Hij stond in contact met een uitgever en van het een kwam het ander. ,,Ik hoop dat mensen er iets aan hebben, allemaal op hun eigen wijze.’’ Dat het boek nu al de aandacht trekt, had Erik niet verwacht. Landelijke media en zelfs een tv-optreden bij Humberto staan gepland. ,,Voor mij is het boek een eerbetoon aan Lucas.’’
Komende donderdag verschijnt het boek Nooit meer vliegenbij Vesper Publishing.
